Maak vervuiling duurder en beprijs natuurlijke hulpbronnen

BILTHOVEN – Maak vervuiling duurder dan groene alternatieven. En beprijs natuurlijke hulpbronnen en ecosystemen. Dat zijn een paar voorstellen in een recent verschenen rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en het Planbureau voor de Leefomgeving. Volgens de OESO is er meer daadkracht nodig ten aanzien van het milieubeleid om onze welvaart in de toekomst te waarborgen.

Door de economische groei en bevolkingstoename is wereldwijd het milieu aangetast en is de beschikbaarheid van natuurlijke hulpbronnen onder druk komen te staan. Dat staat in de ‘mondiale milieuverkenning tot 2050’, een gezamelijk rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en het Planbureau voor de Leefomgeving.

De OESO stelt milieuverkenningen op om beleidsmakers beter inzicht te geven in de schaal en samenhang van toekomstige uitdagingen rond milieu. Daarbij wordt gebruik gemaakt van computermodellen die ontwikkeld zijn door het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL).

Verkenning gevolgen milieu
In de milieuverkenning tot 2050 worden de gevolgen verkend voor het milieu verkend indien serieuze maatregelen voor het beheer van onze natuurlijke hulpbronnen uitblijven. Er worden beleidsvoorstellen gedaan ten aanzien van de vier meest urgente thema’s: klimaatverandering, biodiversiteit, water en de gezondheidsimplicaties van vervuiling.

Verstandig beleid kan de trends, zoals geschetst in het Referentiescenario van deze verkenning, ombuigen. Gezien de complexiteit van de milieuproblematiek moeten er allerlei verschillende beleidsinstrumenten worden gebruikt, vaak in combinatie. In het rapport worden enkele gemeenschappelijke uitgangspunten genoemd:

  • Maak vervuiling duurder dan groene alternatieven; bijvoorbeeld door milieuheffingen en verhandelbare emissierechten. Dergelijke marktinstrumenten kunnen ook voor belastingopbrengsten zorgen.
  • Waardeer en beprijs natuurlijke hulpbronnen en ecosystemen; bijvoorbeeld door de werkelijke kosten van watervoorziening in rekening te brengen, wat een effectieve manier is om schaars water toe te wijzen. Dat kan door gebruikers te laten betalen voor ecosystemen, zoals bij ecotoerisme.
  • Schaf milieuschadelijke subsidies af; een belangrijke stap voor de juiste beprijzing van het gebruik van natuurlijke hulpbronnen en vervuiling (bijvoorbeeld. subsidie voor fossiele brandstoffen, goedkope of gratis elektriciteit voor het oppompen van water voor irrigatie).
  • Zorg voor effectieve reguleringen en normen; bijvoorbeeld om de menselijke gezondheid of milieu-integriteit te waarborgen of om energie-efficiëntie te stimuleren.
  • Zorg voor groene innovatie; bijvoorbeeld door vervuilende productie- en consumptiemethodes duurder te maken en door overheidsinvesteringen in onderzoek en ontwikkeling (R&D).

 

 

Dit bericht is geplaatst in Ecologisch, Economie, Klimaat, Leefbaarheid, Maatschappelijke kosten, Milieu, Subsidies. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.